11 listopada świętujemy Narodowe Święto Niepodległości. Wybór 11 listopada uzasadnić można zbiegiem wydarzeń w Polsce z zakończeniem I wojny światowej. 8 stycznia 1918 roku prezydent Stanów Zjednoczonych Thomas Woodrow Wilson wygłosił przemówienie, w którym proponował rozwiązanie problemów powojennego świata. Trzynasty punkt orędzia dotyczył utworzenia niepodległego pod względem politycznym i gospodarczym państwa polskiego. W październiku 1918 r. rezultat I wojny światowej był już przesądzony. Niemcy i ich sojusznik Austro-Węgry podczas rozmów pokojowych za podstawę przyjęły 14 punktów prezydenta USA Thomasa W. Wilsona. Podpisany w dniu 11.11.1918 r. rozejm w Compiègne zakończył działania wojenne i oznaczał ostateczną klęskę państw centralnych. Rosja - trzeci polski zaborca – pogrążona była w chaosie wojny domowej po wybuchu w 1917 roku rewolucji bolszewickiej. Wcześniej w 1914 roku na ziemiach polskich w zaborze austriackim powstały Legiony Polskie. Jedną z kluczowych ról odgrywał w nich Józef Piłsudski, był dowódcą słynnej I Brygady Legionów Polskich. Oddziały te wzięły udział w walkach przeciwko Rosji, często wykazując się męstwem i żołnierską odwagą, przelewając krew za wolność i niepodległość naszej Ojczyzny.
Z kolei na zachodzie Europy w 1917 roku z inicjatywy Romana Dmowskiego i Ignacego Paderewskiego utworzono we Francji polskie oddziały – słynną Błękitną Armię, kontrolę nad nią uzyskał Komitet Narodowy Polski, a jej dowódcą został gen. Józef Haller. Na okupowanych przez Niemców ziemiach polskich powołano w Warszawie 12 września 1918 roku Radę Regencyjną, której członkami byli Zdzisław Lubomirski, Józef Ostrowski oraz arcybiskup i prymas Królestwa Polskiego, Aleksander Kakowski. Rada Regencyjna powołała rząd oraz przygotowała najpotrzebniejsze akty prawne, regulujące kluczowe dziedziny życia społecznego i gospodarczego. 7 października 1918 r. Rada Regencyjna ogłosiła niepodległość Polski specjalnym aktem prawnym. W tym dokumencie pojawiła się zapowiedź utworzenia koalicyjnego rządu narodowego oraz wolnych wyborów do parlamentu. Pod koniec Wielkiej Wojny w Krakowie zaczęła działać Polska Komisja Likwidacyjna, powołana przez Wincentego Witosa i Ignacego Daszyńskiego, której celem było oderwanie ziem zaboru austriackiego od monarchii habsburskiej i przyłączenie jej do państwa polskiego. 31 października 1918 r. polskie flagi zawisły nad Krakowem
10 listopada do Warszawy przybył Józef Piłsudski, a 11 listopada 1918 r. Rada Regencyjna przekazała mu władzę. Tego samego dnia zakończyła się pierwsza wojna światowa. Niemcy podpisały zawieszenie broni w Compiègne. Przystąpiono do rozbrajania stacjonujących w Warszawie oddziałów niemieckich. Symbolicznie uznano ten dzień za początek naszej Niepodległości. W latach 1920–1936 rocznicę odzyskania niepodległości świętowano zwykle w pierwszą niedzielę po 11 listopada. Pierwsze obchody miały miejsce 14 listopada 1920 r. Ustawą z 23 kwietnia 1937 roku, 11 listopada został ustanowiony świętem państwowym
Podczas okupacji niemieckiej w latach 1939–1945 świętowanie polskich świąt państwowych było zakazane. Również po 1945 roku w okresie PRL-u uczestnicy i organizatorzy rocznicy odzyskania niepodległości byli represjonowani przez komunistyczne władze, które zlikwidowały Święto Niepodległości 11 listopada.
Święto Niepodległości obchodzone 11 listopada zostało przywrócone ustawą z 1989 roku pod nazwą ,,Narodowe Święto Niepodległości”.
